19/04/18

De rima i zrima


De quadras suoltas me fiç
Por antre ouleios i bramidos
Se tenie çapatos nuobos
Nun rimában ls bestidos

Áh! mas dou fé de tener tebido
Cun andorinas bordadas
Era quelor rosa biba l bestido
Cun saia cun ruoda rufado

Cuidaba-me cun el princesa
Rodaba cumo pion
Mas quando la saia rodaba
Spreitaba la cumbinaçon

La cumbinaçon sfilarpada
Prendie las piernas i l rodar
Pegaba naqueilhas zrimas
Para l sfranjado le cortar

Éran tan suoltas las quadras
Mui apertados ls cintos
An muito nino éran garrotes
Nun salga deiqui se bos minto

 Éran tiempos de poemas
Sien lhibros adonde morar
Éran ninicos feitos homes
Para cun trabalhos jogar

Un die strenei un bestido
Nua fiesta de mei´ Agosto
L panho era tan albico
De fresco piqué d´algodon

Nun rimaba na sue albura
Cun la ruga de polagueira
Tubo que quedar a la berdura
Al recio la nuite anteira

Ua mai inda mais sfamiada
Lhebou esse berso de stima
Fazie-le falta, mais que falta
Nun s´amportou cun la rima

Achei de menos l berso
Cun lhaços de seda fina
Fui un antuolho  trabiesso
Doutra mais percisada nina

Mesmo nun tenendo retratos
Adonde ls bersos ir a ber
Tengo-ls todos bien grabados
I nun poema puoden caber

La pormeira beç que al fundo
Tubo renda ua cumbinaçon
Alhebantaba l bestido de feiçon
Para que la bisse todo mundo

E assi cun pouca cousa
Mos sentiemos lhougo fidalgas
Nunca la saia nuoba percisou
De rimar cun nuoba einauga


15/04/18

Salimiento de l lhibro - A Saber de Zenízio




La sesson de l salimiento ne l ouditório de la Junta de freguesie de Corroios – çpuis de dadas las bienbenidas i agradecimentos – ampeçou cua antroduçon subre la Lhéngua Mirandesa por António Cangueiro splicando a l’assemblé l que ye l mirandés, la sue ourige, onde ye falado i quien l fala, l sou território d’ourige, antre muito mais, tamien qual ye la sue situaçon oficial, l balor cultural i lhenguístico cumo património.
Falando çpuis de l lhibro que agora queda a público cua perfunda anterbençon. 
Çtacando muitos balores i antresses de l’obra cumo reférencia al património houmano dua aldé, que siempre bibiu i bibe cun esta fala. Falou de ls trabalhos de todos que se çponibelizórun a angrandecer l porjeto. Cumo porjeto coletibo onde ls decumientos, crónicas, cuontas, testos rebélan bien l eilebado balor dantes i atual dun pobo. 
Çtacou  l ampeinho de quien puso esta obra de pie, l sou gusto i dedicaçon a la scrita, l de todos aqueilhes que dantes s’ampenhórun para que tantos cumo el agora publícan.

Çpuis l outor liu este testo que stá abaixo que lhebaba purparado
------------------------------------------------------------------------------
L títalo de l lhibro “A Saber de Zenízio”, an pertués quier dezir “Conhecer Genísio  

….Cumo nota d’ampeço i deber de sclarecimiento, dezir dezde yá que este porjeto solo fui possible porque pessonas cumo Alcina, que para alhá de participar cun cuontas  fui la repunsable de las recuolhas de las cuontas de sou pai – tiu Inocéncio i de tiu Abel – assi cumo de Zé Pedro – filho d’Amadeu Ferreira – que  dou permisson de ls decumientos d’ambestigaçon i chamadeiros de l’aldé, de to ls parientes, cunterráneos cunterráneas i amigos – cumo Ana Raquel, Belmiro, Cándido, Carlos Ferreira, Carlos Vaqueiro, Domingos, Etelvina, Eugénia Rosa, Francisco, Hugo,  Irene, José Rodrigues, Leonardo, Mónica, Natália, Neuza, Patrícia, Teresa, Virgílio i Sara – que me cunfiórun ls trabalhos… 

La publicaçon dun lhibro cun estas caratelisticas staba an mies antençones hai muitos anhos.
Porque gusto de screbir i amo aqueilha tierra.
Sou Zeniziense de nacimiento i alhá bibi anté ls dezasseis anhos.
Zenízio ye ua tierra mui rica, quier an património houmano, stórico, menumental, cultural i lhenguístico, sabendo you de todo esso, outra cousa nun habie que fazer senó screbir i poner alguas cousas a público.
Dende botei-me a screbir crónicas subre l património i tradiçones.
Pedi a cunterráneos i cunterráneas, amigos que screbírun para m’acumpanhar i poner ls sous trabalhos.
Quando todo quedou arrumado dei-me de cuonta que son ls trabalhos deilhes que dan l melhor cuntenido, las maiores upas i referéncias.
Son ls decumientos de las ambestigaçones de l’ourige de la pobaçon que ténen eiqui muito çtaque decumental por bias de séren registros mui antigos, registros de balor eilebado, pouco dibulgados, a la par de las crónicas de l’Eigreija Matriç, de las Capielhas, Cruzeiros, Cruzes, Bicas, Fuontes...
Las cuontas de ls scritores screbidas ou cuntadas an mirandés por pessonas q’alhá medrórun, bibírun i bíben, son spleilhos, rebelando deseios i sentimientos, questumes i tradiçones, çcrebindo atebidades i bibéncias de sues gientes.
 Toda ua cemba d’eimoçones, eilemientos eissenciales dun pobo an toda la sue cundiçon i plenitude que fai la riqueza lhenguística.
Mais ua beç l miu reconhecimiento i agradecimento a todos eilhes por çponibelizáren sous decumientos, crónicas, bersos i cuontas, permitindo assi que l’obra tenga mais lhargueza, seia mais rebelatiba als uolhos de l mundo i tenga la grandura de la nuossa giente i nuossa aldé.
Publicar estes trabalhos an lhibro – mais deilhes yá spargidos por blogues ou jornales – ténen cumo oubjetibo percipal houmenegiar sous outores, quier inda stéian antre nós ou que yá mos deixórun.
Que melhor modo hai – steian eilhes adonde stubíren – de relhembrar la mimória de tiu Abel, tiu Inocéncio, nuossos stimados i amados cunterranéos i tiu Amadeu – Zeniziense de coraçon - senó deste modo?
Todo este cuntenido puosto an lhibro ye fazer cun que quede mais çponible para quien ls quejir ler.
Ye atrabeç de las publicaçones que se puode prestar un bun serbício a la cultura i quemunidade.
Son i serán eilhes, pula cierta, ls berdadeiros teçtemunhos ne l feturo de l que se fizo onte i se fai hoije.
Cuido que cula publicaçon deste lhibro l’aldé de Zenízio queda mais rica ne l campo social i cultural.

Antes d’ancerrar i agradecer quiero: 

…prestar l miu agradecimiento tamien a trés pessonas, amigas que nun tenendo eiqui las sues cuontas de l mesmo modo merécen l miu respeito i carino – un porjeto quando ampeça ten que tener un die para ancerrar – i las deilhas só nun stan por rezones mui speciales, mas siempre m’apoiórun i amostrórun ganas de partecipar. Son eilhas Inés, porque l’atebidade porfecional l’acupa l tiempo todo, Bina (Anibal) que por rezones de salude, stá an  rcuperaçon – la salude stá an  purmeiro – i de Ariana (nieta de miu armano José Marcelino i de Sara cun diç anhos) que siempre q’iba a casa se lhamentaba a sue bó q'inda nun habie screbido la cuonta pa l lhibro de tiu Faustino. A eilhas queda l cumpormisso que s’habir outro lhibro eilhas séran las pumeiras…

Dius bos l pague por haberdes stado cun nós
--------------------------------------------------------------------------
La sesson ancerrou cun lheituras de l lhibro i testos d’Amadeu Ferreira por Alcina de Zenízio, Bina d’Augas Bibas i António de Bemposta.

08/04/18

LULA LIBRE !


Contra l' arbitrariedade !
Contra l'anjustícia !
Contra l fascismo !
Contra l ultraliberalismo !
i contra tamien l amperialismo americano, mais ua beç!

Por todas estas razones, debemos, nós tamien, 
manifestar todo l nuosso apoio
para que l pobo brasileiro torne a bibir de nuobo 
nun paíç libre i democrático !

07/04/18

Cumbite



Cumbido pa l purmeiro salimiento de l miu 6º lhibro cul títalo "A Saber de Zenízio" ne l die 14 d'abril a las 15.30 horas, (próssimo sábado) ne l ouditório de la Junta de Freguesie de Corroios (antigas anstalaçones, bien acerca de las actuales).

Este lhibro (ua coletánea), cun cuontas, muitas deilhas einéditas, recuolhas, crónicas i decumientos.

Un trabalho que rebela bien l eilebado balor de l património houmano, stórico, cultural i lhenguístico que l'aldé de Zenízio (Miranda de l Douro) siempre tubo i ten.


Zde yá ls mius agradecimientos pula buossa persénça i l carino que teneis pur estas einiciatibas. 

Nota: Ne l ampeço de la sesson, será feita ua palhestra " Lhéngua Mirandesa ...onte, hoije i manhana..." por António Cangueiro.